Beeldhouwer Bert Rutgeerts °1950, Borgerhout.
Kreeg zijn opleiding aan het Brusselse Sint-Lucasinstituut , volgde schilderen en tekenen aan de Academie voor Schone Kunsten van Lier en tekenen aan de Academie van Antwerpen.
Een uitstap naar Parijs met Prof. Stanislas Van den Brempt (leraar kunstgeschiedenis aan de academie) bracht hem in aanraking met de kunst van Auguste Rodin en deed hem besluiten zelf beeldhouwer te worden.
Hij volgde les bij Prof. Van de Putte aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen waar hij in 1972 de prijs Engels ontving. In 1975 kreeg hij de prijs Ferstenberg van de club der XII en in 1978 de Grand prix Humanitaire de France "Médaille d'argent'.
Het werk van Bert Rutgeerts beperkt zich uitsluitend tot de uitbeelding van de menselijke figuur. Na zijn studietijd ging hij zich toeleggen op het boetseren van mannenfiguren.
Vooreerst had hij aan de Academie de beeldhouwer Gustaaf Colruyt leren kennen. Colruyt, toen ook student, bezit een spirituele, haast mystieke natuur, die ontegensprekelijk zijn invloed deed gelden op het zeer ontvankelijke gemoed van Bert. Hun vriendschap leidde tot vele gesprekken over o.a. middeleeuwse en religieuze kunst en wat ons allemaal beroert: leven en dood. Bert had zich steeds aangetrokken gevoeld tot de figuur van Christus. Zowel het charisma dat deze uitstraalde als de zuiver fysische verschijningsvorm inspireerde hem. Dit betekent niet dat de beeldhouwkunst van Bert Rutgeerts religieus van aard is.
Zijn werk is hoofdzakelijk autobiografisch en dus humaan gericht. De religie beschouwt hij als een wezenlijk deel van ieder denkend mens. Ze is als het ware een natuurreligie, die aanwezig is in de kleine expressieve terracotta’s en de grote beelden van Bert.
Zijn beelden zijn het resultaat van een intuïtief tot uiting brengen van een gevoel. Zonder vooropgezet idee boetseert hij zijn figuren die ontstaan vanuit een onbewuste kracht.